Korosadowicz Zbigniew

(ur. 12 grudnia 1907 w Krakowie, zm. 2 czerwca 1983 w Zakopanem) – geograf, taternik, naczelnik TOPR. Przed wojną należał do czołówki polskich taterników. Do jego ważniejszych pierwszych wejść zaliczają się: środkowa część płn. ściany Żabiej Turni Mięguszowieckiej (1932), płd.-wsch. ściana Kołowego Szczytu (1931), płn.-wsch. grzęda Mięguszowieckiego Szczytu (1935), wsch. ściana Łomnicy (1935), płn. ściana Małego Młynarza (1935), płn. ściana Jaworowego Szczytu (zima 1933), płn. ściana Małego Kieżmarskiego Szczytu (zima 1933), płn. ściana Mięguszowieckiego Szczytu (zima 1936). Wspinał się także poza Tatrami między innymi w Alpach i w Atlasie. W 1936 został członkiem TOPR, w 1940 na polecenie niemieckich władz zorganizował i jako kierownik prowadził TOPR pod nazwą Tatra-Bergwacht. Również po wojnie przez krótki czas był kierownikiem TOPR. W sumie poprowadził 68 wypraw ratunkowych.

Hołd oddało 3 osób