Stefan Zwoliński (1900-1982) – speleolog, legionista, fotograf, od wczesnych lat dziecięcych interesował się Tatrami. W latach 1913-1917 zwiedził razem z bratem Tadeuszem wiele jaskiń (m.in. Zimną, Magurską, Mylną, Raptawicką czy Kasprową Niżnią), eksplorując przy tym nowe korytarze. W tym okresie zaczął się też interesować fotografiką i narciarstwem. W wieku czternastu lat wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich, gdzie w randze sekcyjnego, jako instruktor w I Kompanii Narciarskiej odbywał służbę w Karpatach. W latach 1916-1917 uczestniczył ochotniczo w wyprawach Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Zajmował się fotografią, uczestniczył również w wystawach i konkursach, zdobył wiele wyróżnień i nagród. W czasie wojny Stefan Zwoliński został aresztowany przez gestapo i był więziony przez kilka miesięcy. W 1948 rozpoczął prace na większą skalę, dzięki funduszom z Ministerstwa Komunikacji. W tym okresie stał się również pracownikiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (później PTTK). Przewodząc pracami Kierownictwa Badań Jaskiniowych doprowadził do udostępnienia jaskini Mylnej i Mrożnej dla ruchu turystycznego. Przez kilka miesięcy był też pracownikiem naukowym Muzeum Ziemi. Zajmował się wtedy badaniami nad hydrologią krasu, oraz genezą jaskiń. W roku 1955 został członkiem Zespołu Historii Górnictwa i Hutnictwa Tatrzańskiego przy Zakładzie Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk. Przyczynił się m.in. do odkrycia ruin zakładów hutniczych na polanie Stare Kościeliska, na północnym stoku Ornaku, w okolicach Hali Pysznej, jak również w Dolinie Lejowej czy Chochołowskiej. Stefan Zwoliński przez kilkanaście lat pracował również w Tatrzańskim Parku Narodowym, gdzie zajmował się turystyką, a później był członkiem Rady TPN. Zasiadał również w Zarządzie TOPR, a później był przewodniczącym GOPR-u) działał także w Lidze Ochrony Przyrody.

Zdjęcia

• 

Hołd oddało 0 osób