Jedną z form represji stosowanych wobec osób podejrzewanych o wrogie nastawienie do systemu komunistycznego była przymusowa praca w kopalniach węgla i uranu. W tym celu w 1949 r. utworzono Wojskowy Korpus Górniczy, do którego wcielano młodych poborowych o antykomunistycznym nastawieniu.
Żołnierze górnicy pracowali w kopalniach węgla, uzupełniając braki kadrowe, w kamieniołomach oraz około 3000 w kopalniach uranu. Ci ostatni narażeni byli na szczególne niebezpieczeństwo ze strony promieniowania radioaktywnego.
Wojskowe Bataliony Górnicze tworzące Korpus rozwiązano w 1959 r. W ciągu dziesięciu lat przewinęło się przez ich szeregi około 200 tysięcy żołnierzy. Szacuje się, że przymusowej pracy w kopalniach nie przeżyło 1000 osób.
Na Powązkach Wojskowych represjonowanym żołnierzom górnikom poświęcono pomnik. Na głównej płycie obelisku z krzyżem widnieje napis: „Represjonowanym politycznie żołnierzom górnikom w kopalniach węgla, uranu i kamieniołomach 1949-1959”. Poprzedza ją mniejsza tablica z wizerunkiem orła w koronie.