Już w drugiej połowie XIX wieku zaczęto doceniać walory wynikające z płożenia Olsztyna, a zwłaszcza jego północnej części. Na terenie obecnego Lasu Miejskiego wybudowano wówczas wiele wiat dla spacerowiczów oraz letnią restaurację. Pod koniec tego samego wieku postanowiono wykorzystać ten rejon miasta do celów leczniczych, przede wszystkim z powodów naturalnych warunków mikroklimatycznych. Mimo wielu ambitnych planów nie powstało w Olsztynie uzdrowisko, niestety trudno poznać obecnie przyczynę.
Najbardziej namacalnym dowodem tamtych działań jest eklektyczny budynek wzniesiony w latach 1872 – 1891, i nazwany zresztą „Domem Zdrojowym” (Kurhaus Allestein). Był to wówczas piękny, wolnostojący i w swoim czasie właściwie ostatni budynek w mieście. Początkowo obiekt ten spełniał swoją funkcję, był to dom kuracyjny dla osób cierpiących na choroby płuc. Znajdowały się tu m.in. zakład kąpielowy świadczący lecznicze hydrozabiegi, pijalnia wód mineralnych czy sauna. Z czasem budynek będący własnością cukiernika Edmunda Strache zmienił się w typowy dom wypoczynkowy, z szeroko reklamowaną restauracją prowadzoną przez Johana Schiefelbeina.
Przed pierwszą wojna światową właścicielem restauracji został Louis Kraus, który znacznie rozszerzając ofertę kulinarną zasłynął głównie z oferowanej tu kuchni regionalnej. Dom Zdrojowy znajdował się wówczas przy ulicy Koenigstrasse, potem nazwa ulicy zmieniła się na Adolf Hitler Allee. Być może ten fakt sprawił, że w styczniu 1945 r. gdy wyzwalano miasto prawie cała ulica została spalona, budynek ocalał na szczęście gdyż przejęli go żołnierze w posiadanie. Po wojnie ulica nazwana została Aleja Wojska Polskiego a budynek zaczął pełnić funkcje jako ośrodek zdrowia.
Dawny Dom Zdrojowy odznacza się dużymi walorami architektonicznymi i estetycznymi. Jest to budowla dwukondygnacyjna z wielospadowym dachem, w jednym z narożników dach zakończony jest wieżyczką pokryta kopulastym hełmem. Do budynku prowadziło wiele wejść, jedno z nich prowadzi przez szeroki taras ozdobiony balustradą przydającą dodatkowo temu obiektowi wiele wdzięku.
Budynek wpisany jest do rejestru zabytków, a w latach 1996-1997 przeszedł gruntowny remont.