Przy obecnych ulicach Bohaterów Warszawy i Kościuszki stała pierwsza szkoła w Czechowicach (dzisiejszy Ursus). Drewniany, otynkowany budynek powstał w 1933 r. Publiczną Szkołę Powszechną nr 1 otwarto 4 X 1933 r. a dokonał tego ówczesny premier i minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego, Janusz Jędrzejewicz. Naukę rozpoczęło 314 dzieci z Czechowic i sąsiednich wsi. Najstarszą klasą była piąta.
Jesienią tego roku powstała 156 Mazowiecka Drużyna Harcerska im. Józefa Bema. 24 IX 1935 r. nadano szkole imię Józefa Piłsudskiego. Pierwsi absolwenci opuścili ją 21 VI 1936 r. We wrześniu 1939 r. miejscowa lekarka Władysława Włoczewska i farmaceutka Janina Bredschneider Brecka zorganizowały w szkole szpital polowy. Trafili do niego żołnierze ranni pod Błoniem, Ożarowem i na przedpolach Woli i Ochoty. Po 8 września część szpitala zajęli dla swoich rannych Niemcy.
Jedna z pielęgniarek, Helena Rawska Molęda tak wspominała - " z jakąż nienawiścią patrzyłyśmy na ich chorych, leżących na ładnych, białych łóżkach szpitalnych, pod puszystymi, kremowymi kocami". Nasi żołnierze leżeli na podłodze wyścielonej słomą. Część z nich zmarła i spoczęła na cmentarzu w pobliskich Gołąbkach. Pochodzili przeważnie z 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej z Krotoszyna.
Naukę wznowiono w styczniu 1940 r. Można było uczyć tylko czytania, pisania, rachunków i przyrody. W tym samym roku zorganizowano tajne komplety z lekcjami literatury, historii i geografii. W 1943 powstało konspiracyjne gimnazjum. W czasie wojny zginęło 26 uczniów , m. in. w boju pod Pęcicami 2 VIII 1944 r.
W 1973 szkoła została przeniesiona na osiedle Niedżwiadek, obecnie to SP nr 11. W budynku poszkolnym umieszczono Ośrodek Kształcenia Ustawicznego Zakładów Mechanicznych Ursus. Po 1990 r. był tu dom handlowy. W 2001 sklepy przeniesiono a budynek latem rozebrano ze względu na bardzo zły stan techniczny. Kierownikiem szkoły powszechnej był przez trzydzieści lat Stanisław Śliski.
Urodził się w 1893 r. Walczyl w II Brygadzie Legionów. Póżniej ukończył seminarium nauczycielskie i był nauczycielem w Pabianicach. W 1929 r. przeniósł się do Włoch pod Warszawą a w 1933 do Czechowic. Uczył matematyki i śpiewu. Był wielkim pasjonatem muzyki, wkrótce po otwarciu szkoły zorganizował w niej chór. Współtworzył drużynę harcerską. Miał wielki udział w tajnym nauczaniu. Szkołą kierował do września 1963 r. Zmarł 27 XII 1963.