Patrząc nie tylko w dal, ponad horyzont...
Porośnięte bujnymi trawami wysokogórskie łąki, z których roztaczają się wspaniałe widoki - tak wyglądają bieszczadzkie połoniny. Najbardziej rozległa jest Połonina Wetlińska (1253 m n.p.m.), która ma 8 km długości. Sąsiadująca z nią Połonina Caryńska (1297 m n.p.m.), o połowę krótsza, uchodzi za najpiękniejszą i najdzikszą. Zachowało się na niej więcej rzadkich gatunków roślin niż na Połoninie Wetlińskiej, gdzie prowadzono bardziej intensywny wypas zwierząt (głównie wołów i jałówek), który trwał do 1945 r. Od setek lat połoniny były użytkowane jako pastwiska. Naukowcy zastanawiali się nawet, czy łąki te nie powstały w wyniku działalności człowieka. Obecnie twierdzi się, że istnieją od czasów epoki lodowej, a ich florę w znacznym stopniu ukształtował suchy wiatr halny.
Grzbietem obydwu połonin przebiega Główny Szlak Beskidzki (czerwony) - najdłuższy szlak pieszy w polskich górach (ponad 500 km), który zaczyna się w Ustroniu (Beskid Śląski), a kończy w Wołosatem (Bieszczady). Wędrówka bieszczadzkim odcinkiem trasy jest bardzo przyjemna, a niezapomniane widoki są gwarantowane. Widoczność często jest znacznie lepsza zimą, kiedy dochodzi do zjawiska inwersji termicznej (na szczytach temperatura jest wyższa niż w dolinach, gęste chłodne powietrze zalega w obniżeniach między górami). Podobno z Połoniny Wetlińskiej można wtedy dostrzec nawet Tatry.
Jednak najbardziej atrakcyjnym punktem widokowym jest wznosząca się na krańcu pasma połonin najwyższa góra Bieszczadów - Tarnica (1346 m n.p.m.), która wyróżnia się specyficzną sylwetką z dwoma wierzchołkami. Na wyższym w 1987 r. ustawiono żelazny krzyż, upamiętniający pobyt ks. Karola Wojtyły w 1953 r. (krzyż złamał się w 2000 r. i wtedy postawiono nowy). Rozległa panorama polskich i ukraińskich Bieszczadów roztacza się z Halicza (1333 m n.p.m.), który - mimo iż jest bardziej oddalony od innych szczytów - na przekór temu cieszy się dużą popularnością.
Nie należy jednak patrzeć tylko w dal, ponad horyzont... Warto również z bliska przyjrzeć się bieszczadzkiej przyrodzie. Zachętą powinny być trzy edukacyjne ścieżki przyrodnicze (o nazwach Salamandra, Orlik i Śnieżyca), utworzone w rejonie Tarnicy. Przewodnik z dokładnymi opisami każdej z tras można kupić w kasach przed wejściem na teren parku.